වයමි මම බෙරේ...

උපන් දා පටන් වැයුවෙමි නුඹට බෙර පදේපරම්පරා හුරු දෑතට නුහුරු නැත මගේතැලුනු දෑඟිලින් දැනෙනා හැඟුම නැත සුවේතවත් මම කුමට වයමිද නුඹට බෙර පදේ නුඹට පුද කෙරුනු ලෝකය ගෙවී ඇත මගේඋරුම තනිකමට නුඹ නැත පිහිට හෙට දිනේමගේ පැල පමණි මන්දිර තැනී ඇත හිතේකුමට තනි රකිමි නුඹ ලග කිමද ඇති පලේ නුඹට පමනි හිස නැවුනේ දෙවොල තුල මගේදුදන සිත් දනන් හට නුඹ පුදනු මට පෙනේඋනුන් ලග දනින් වැදගෙන වයමි මම කෙසේකුමට නුඹ නමින් වයමිද හෙටත් මම බෙ...

Read More

බැඳි පෙම්

වැසුනු දොරකඩ බලා හිදිනෙමිසොදුරු මතකය සිතින් විදගෙනමැකුනු පත් ඉරු දැක හඩන්නෙමිලියු පදවැල් සිතින් සිහි කර නැගී බැස යන හිරුට නොපෙනෙනජීවිතේ දහසක් කතන්දරබැදෙන දෑගිලි වෙරළ අද්දරසයුරු රළකට මැකෙන ඉක්මන නිමක් නොපෙනෙන සිතුම් අතරෙකවෙලි පැටලී බැදී සිහිනෙකකාලයේ වැලි තලා මග හැර ඔහේ බැස යමු ඉතින් මුහ...

Read More

උන්ද මිනිසුන්ය.

ජීවිතේ හරි පුදුමයි  හැමදාමත් වගේ පාර දිගට ඇහෙන දකින දෙවල් වලින් හිත පිරුනම ඒ බර හිතින් නිදහස් කරගන්න බ්ලොග් එක හොයාගෙන එන්න වෙනවා. නුවර මේ දවස් වල  හරිම කලබල  මොකද කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕන කමක් නෑ නේ. පෙරහැර ,කානිවල් හවස් අතෙ ටවුමට යනවා කියන්නෙ සියදිවි හානි කරගන්නවා වගේ වැඩක්. කාලෙකට පස්සෙ රාජකාරි වැඩකට යන්ඩ උනා එලියට හරියටම ගිනි අව්වෙ 2ට විතර. පේරාදෙනිය පාරේ ගැටඹෙ හරියට එනකොට හරි තදබදේ මේ දව්ස් වල  ගැටඹේ පිට්ටනියේ තියනවා   කානිවල් එකක් .  වාහන අතරේ හෙමින් හෙමින් ආපු මං දැක්කා පිට්ටනිය අයිනෙ කානිවල් එකට එන්ඩ බලන්...

Read More