කැඩපතක හෝ රූපයක මගේ රුව දකිද්දී ජිව්තයේ ගතවී ගිය කාලය පිලිබදව යම් ඉඟියකට එන්නට තරම් මා දැන් වයසට ගොස් ඇති බව මගෙ හිත මට කොදුරයි. ඒ ගත වී ගිය කාලයෙන් මම මහත් සේ ඇලුම් කරන්නේ මගේ කුඩා කාලයටය. බරක් පතලක් නැති උදේ රෑ ගැන වගක් නැති එහෙව් කාලයක් මගේ ලෝකයටත් හිමිව තිබුනි. අපේ පුංචි කාලයට වඩා දැන් පුංචි උන් ජේත්තු කාරය. ඒ අපේ හිතවතෙක් ලගකදී කී කතාවකි. එය සැබෑවකි අපි එදා නොදුටු දේ නොපැතූ දේ අද පොඩි උන්ගේ ලෝක වල සරල අවශ්‍යතාවයන් වී හමාරය. තිබිරිගෙයින් එලියට වන් විනාඩියේදිම බිලින්දාගේ ජීවිතය සැලසුම් කර අවසන් යුගයකට අපි දැන් පැමින ඇත්තෙමු. උප්පැන්න සහතිකයේ දැනට සටහන් නොවන්නේ පුංචි එකාගේ අනාගත රැකියාව පමනි. ලෝකය ඒ තරම්ම දියුනුය. පුංචි උන් ජේත්තුකාරයන් කරන්නට වෙරදරන මහඋන්ගේ මහන්සියෙන්.. ජේත්තුකාරකමේ ලෝගුවෙන් වැහෙන උන්ගේ හිත් ගැන ලෝකයට ගැටලුවක් නැත. සමාජයට අවශ්‍ය වන්නේ ලෝකය දුවන වේගයට දුවන උන්ගේ විසිල් වලට බල්ටි ගසන ජේත්තුකාරයන් මිසක. අනෙකාගේ දුක සැප දකින සතාගේ සීපාවාගේ බඩගින්න දැනෙන හිත හරහා ඇසට කදුලු නැගෙන මිනිසෙකු බිහි කිරිම නොවේ. උන්ගේ තර්කයට අනුව ජීවත් වීම නම් අවශ්‍යතාවය සම්පූර්ණ කිරිම , සමාජයේ වැදගතෙක් ධනවතෙක් වීමත් ඇරෙන්නට ජිවිතය නම් කුලකයේ සැපිරිය යුතු වෙනත් කිසිවක් නැත.
මේ කතාව ලියා දමා හිත හදාගැනීමේ උවමනාව මා හට ඇති කරන්නෙ මීට දින කිහිපයකට පෙර රාජාකාරී කටයුත්තකට ගිය විටකදි දකින්නට ලැබුනු දෙයකුත් මගේ හිතවතකු මා මීට පෙර මා සමග කී දෙයකුත් ජාඩියට මුඩිය මෙන් ගැලපී හිතේ ඇදුන නිසාවෙනි. කතාවේ හිතවතා සරල මිනිසෙකි ජීවිතයේ බොහෝ ඇසු පිරූ තැන් ඇත්තෙකි එනමදු කිසි විටක කිසිවෙකු හෝ තර්ක විතර්ක නොකරන්නෙකි. දිනක් පොඩි උන් සම්බන්ධ කතාවකදී ඔහු මට පැවසුවේ මෙබන්දකි
" මේ වෙන දේවල් වලට පොඩි උන්ට කරන්න දෙයක් නෑ උන් දකින දේ කරනවා ඇහෙන දේ කියනවා ඒක උන් ඉගනගන්න හැටි උන් විතරක් නෙවෙ මේ මුලු ලෝකෙම හැම සතෙක්ම කරන්නෙත් ඒ ටික , අපි දැන ගන්න ඕන උන්ට දකින්න අහන්න සලස්වන්නේ මොනවද කියන එක "
එදා ඒ කතාව අවසන් වූයේ ඔහුගේ ඒ කතාවත් සමගය. කතාවේ ඊලග කොටස පටන් ගන්නේ ඒ කතාවෙන් ටික දවසකට පසු මා රාජකාරී කටයුත්තක් සදහා සේවාදායකකු හමුවීමට ඔහුගේ නිවසට ගිය වේලාවකය. මා එම නිවෙසට යන විට ඈත තියාම දුටුවේ. ආලින්දය පුරා පුටු කොට්ට ගොඩක් ගසාගෙන පුටුවක් උඩට නැග බිමට පනින අවුරුදු 3ක් පමන වූ පනින කුඩා කොලු ගැටයෙකි. නිවස ආසන්නයට වෙත්ම ඔහු උඩ සිට පනින්නේ පුලුන් පිරවූ ටෙඩියෙකු මතට බව හොදින්ම මා දුටුවෙමි. මේ අනිවාර්යෙන්ම පොඩි ජෝන්සිනා කෙනෙක් බව මම ඒ ඉරියව් වලින් දුටුවෙමි. අවුරුදු 3ක් වත් නොවූ කොලු ගැටයා ටෙඩියා කුඩුපට්ටම කර දැමීමෙ මහා මෙහෙයුමකය විටින් විට රූපවාහිනි රෙස්ලින් තරගවලින් අහුලාගත්තා යැයි සිතිය හැකි කෑලිද මුමුනමින් පොඩිත්තා සෑහෙන සටනකය. , මල් වැනි පොඩි උන් යැයි කියා පොත් වල ලියා තිබූ යුගය අවසන්ය . සමනලයන් කුරුල්ලන් අතර ගෙවුනු කුඩා උන් සුපර් මෑන් ,බැට් මෑන් වීරයන් වූ යුගය අවසන් ය දැන් ඒ සිත් වල වීරයන් මිනිසුන් උස්සා පොලවේ ගසන ජෝන් සීනලාය මට මගේ හිතවතා කී දෙය සිහියට නැගුනි. " පොඩි උන් කරන්නෙ උන් දකින දේවල් බන් " කතාව 100% ඇත්තය, බලා සිටීමෙන් පලක් නොවන නිසා මම හඩ අවදි කලෙමි.
" බබා ගෙදර කවුද ඉන්නේ "
වහා හැරී මා දෙස බැලු පොඩි ජෝන් සීනා " අම්මේ " යැයි හඩතලාගෙන ගෙතුලට දිව ගියේය.
මද වේලාවකින් පොඩිත්තාගේ මව පැමිනි අතර මා රාජාකාරි කටයුත්ත වෙනුවෙන් අවශ්‍ය වූ ලිපිගොනු වල කටයුතු මා විසින් ඉටු කරගන්නා ලදී.
ඒ අතරේදී ද පොඩිත්තා නැවත සුපුරුදු රාජාකාරියට අත ගසනු දැක ගත හැකි විය.
" බබා සෑහෙන්න රෙස්ලින් බලනවා වගේ " මම සිනහවකින් යුතුව මවගෙන විමසුවෙමි
" ඔව් අනේ දවසම වැඩේ ඕක තමා . ඉස්සර CD ඉල්ලලා පොරේ බැරිම තැන peo tv අරන් දුන්නා ඕක බලපු වෙලේ ඉදන් අපිත් එක්කත් ඔහොම තමා "
මව දරුවාගේ වර්ණාව සිනාවෙම්න් පවසයි.
මගේ මතකය මීට අවුරුදු ගානකට කලින් සිදු වූ සිදූවීමකට දිව ගියේය. එවකට මම 4 හෝ 5 වසරේ සිටි අවදියයි . දිනක් අපේ තාත්තා හා අපේම පවුලේ නෑදැයකු අතර ගැටුමක් ඇති විය ඒ නිවස පිහිටියේද අප නිවසට ආසන්නවය. මමද ආතල් කරට ගෙන පියා පසු පස දිව ගොස් තාත්තාට හුරේ තැබුවෙමි. වහා හැරුනු තාත්තා කන පුරවා මා හට කනේ පහරක් එල්ල කලේ මා කිසිවිටක බලා පොරොත්තු නොවූ ලෙසිනි.
"ලොකු මිනිස්සු කතා කරන තැන් වල පොඩි උන්ට වැඩ නෑ පල ගෙදර "
එදායින් පසු කාලාන්තරයක් යන තුරු මගේ ලෝකයේ හතුරා උනේ අපේ තාත්තාය. යම් දෙයක් අහුලාගෙන විසදාගත හැකි කලකදී මම තාත්තා එදා මට කන පුරවා දුන් පහර ගැන සතුටු උනෙමි.
ඒ සිතුවිල්ලෙන් මම ඇහැරෙන වේලාව වන විටත් පොඩි සීනා ගේ අම්මා දරුවාගේ හුරතල් ගැන තොරතෝංචියක් නොමැතිව කියවමින් සිටියාය.
"මෙයා රෙස්ලින් විතරක් නෙවේ TV ඇඩ් ඒ විදියටම කරනවා අපිට හිනා වෙලා පන යනවා "
" ආ පුතා අර ඔයාගේ සින්දුව කියන්න මේ අංකල්ට ඇහෙන්න "
මවගෙන් පුතා වෙත කාරුනික ඉල්ලීමකි
පුටුව උඩ උන් පොඩිත්තා වහා ඉද්ද ගැසුවාක් මෙන් පුටුව උඩම සිටගෙන ගීයට සුදානම් විය. අතක් හිස මත තබා අනෙක් අත ඉනට තබා ගත් පොඩිත්තා මහා හඩින් තමාගේ ප්‍රියතම ගීතය ගයන්නට විය.
" කැස්සට කොස් ඇට උනට කුරුම්බා..
වැස්සට නොතෙමී කුඩය ගනිල්ලා...
රස්නෙට වෙනි වැල් බිව්වම .,
ඇගට හොදා.............. "
ඒ වදන් කිහිපය අවසානයේ මා නිරුත්තර වෙද්දී.. දරුවාගේ අම්මා මහා හඩින් සිනාසෙමින් ප්‍රිතිය පල කරනු දක්නට ලැබුනි. එහෙම සින්දුවක් මා ඇසුවේද ඒ වෙලාවේය.
අපි ඉස්කෝලෙ යන දවස් වල අපේ ගෙදරට මහා තඩි හද්ද පරන කලු පාට රේඩියෝවක් තිබුනි. උදේ පාන්දර වදෙන් පොරෙන් අපිව නැගිට්ටවා ගන්නා අතරතුරේ අපේ සීයා රේඩියෝවේ වයරය ප්ලග් එකට සම්බන්ධ කරයි. හැමදාමත් ඇසෙනා පිරිත් ,ප්‍රවුත්ති වලින් පසුව අපිට ඇසුනේ කැස්සට කොස් ඇට බදින හැටි ගැනවත් , රොස් පාන් පුච්චලා කන හැටි ගැනවත් නොවේය. අමරදේවයන් ලයාන්විතව ගයනා " මුනි සිරිපා වදිමින්නේ " නොඑසේ නම් අයිවෝ ගේ දැකුම්කලු හඩින් ලංකා ලංකා හෝ දකුන නැගෙන හිර වැනි දවස පුබුදන ගීතය, මූන කට හෝදාගෙන අපි පාරට බැස්සේ රට ගැන උපන් නැතිනම් දෙමව් පියන් ගැන උපන් පහන් හැගීමක් සිත තුල රදවාගෙනය. මුදලට ජීවිතය විකිනූ සමාජයක් තුල FM කඩ කාරයන් අද දවස පටන් ගන්නේ උදේ පාන්දර කැස්සට කොස් ඇට බැදගෙනය . අපි ඒ කොස් ඇට කෑ රිලවුන්ගේ පරම්පරාවක් බිහි කිරීමෙ මහගු කර්තව්‍යට එක සිතින් දායක වී සිටින්නෙමු. ඕනෑම ගීතයක් කීමෙ හෝ ඇසීමෙ නිදහස මිනිසෙකු සතු අයිතිවාසිකමකි. ජාතියක් ලෙස අපි කාලකන්නියන් යැයි අනාගතේ දවසක හන්වඩු ගසා ගන්නවාට වඩා මේ දකින ඇත්ත ගැන අපි කතා නොකරනවා නම් එහි වගකීම ඉතාම නුදුරු දිනක ඔබටද මටද සම සමව බෙදී යනු ඇත. අද රේඩියෝවකින් , TV චැනලයකින් ජාතික අභිමානය ගැන ගීතයක් ඇසෙන්නෙ දවසට දෙවරක් පමනි ඒ වැඩසටහන් ආරම්බයේදි හා අවසානයේ විකාශය වන ජාතික ගීය පමනි. පෙබරවාරි හතරවන දාට නිවසේ සිංහ කොඩියක් එසවීම පමනක් ජාතිකාභිමානය යැයි සිතන පරම්පාරවක බිහිවිම ඔබටද මටද බලපාන්නෙ කෙසේද කියා ඇස් කන් ඇතුව වසන්නෙකුට අමුතුවෙන් කියා දිය යුතුවද නැත.
පරම්පාරවක් බිහි වීමෙදී දියුනුවක් ඇති විය යුතුය. අපි ආඩම්බරයෙන් හැම විට හැම තැන පවසන්නේ අපි සිංහ පරපුරේ කියාය. නමුත් මතු බිහිවෙන ඒ පරම්පරාව වල් බුරු පරම්පරාවක් වන්නෙ නම්. ඒ පරම්පාරාවෙන් පසු බිහිවන අනාගතය ගැන අපිට කිසි දිනක සිහින දැකිය නොහැකි වනු ඇත. එනිසා ලෝකය දිව යන වේගයෙන් නොගියද රටක මුල මැද අග හදුනන පරම්පරාවක් බිහි කිරිම සදහා මව පියා මෙන්ම මාධ්‍ය හා සමාජයද එක සේ බැදී පැවතිය යුතු බව සිහිකල්පනාවෙන් යුතුව මතක තබා ගත යුතු සිතුවිල්ලකි. එසේ නොමැතිනම් මෙයින් මතු බිහි වෙන පරම්පරාව කොස් ඇට රිලා පරම්පරාවක් මිසක සිංහ පරම්පරාවක් නොවනු ඇත.
එදා ඒ කතාව අවසන් වූයේ ඔහුගේ ඒ කතාවත් සමගය. කතාවේ ඊලග කොටස පටන් ගන්නේ ඒ කතාවෙන් ටික දවසකට පසු මා රාජකාරී කටයුත්තක් සදහා සේවාදායකකු හමුවීමට ඔහුගේ නිවසට ගිය වේලාවකය. මා එම නිවෙසට යන විට ඈත තියාම දුටුවේ. ආලින්දය පුරා පුටු කොට්ට ගොඩක් ගසාගෙන පුටුවක් උඩට නැග බිමට පනින අවුරුදු 3ක් පමන වූ පනින කුඩා කොලු ගැටයෙකි. නිවස ආසන්නයට වෙත්ම ඔහු උඩ සිට පනින්නේ පුලුන් පිරවූ ටෙඩියෙකු මතට බව හොදින්ම මා දුටුවෙමි. මේ අනිවාර්යෙන්ම පොඩි ජෝන්සිනා කෙනෙක් බව මම ඒ ඉරියව් වලින් දුටුවෙමි. අවුරුදු 3ක් වත් නොවූ කොලු ගැටයා ටෙඩියා කුඩුපට්ටම කර දැමීමෙ මහා මෙහෙයුමකය විටින් විට රූපවාහිනි රෙස්ලින් තරගවලින් අහුලාගත්තා යැයි සිතිය හැකි කෑලිද මුමුනමින් පොඩිත්තා සෑහෙන සටනකය. , මල් වැනි පොඩි උන් යැයි කියා පොත් වල ලියා තිබූ යුගය අවසන්ය . සමනලයන් කුරුල්ලන් අතර ගෙවුනු කුඩා උන් සුපර් මෑන් ,බැට් මෑන් වීරයන් වූ යුගය අවසන් ය දැන් ඒ සිත් වල වීරයන් මිනිසුන් උස්සා පොලවේ ගසන ජෝන් සීනලාය මට මගේ හිතවතා කී දෙය සිහියට නැගුනි. " පොඩි උන් කරන්නෙ උන් දකින දේවල් බන් " කතාව 100% ඇත්තය, බලා සිටීමෙන් පලක් නොවන නිසා මම හඩ අවදි කලෙමි.
" බබා ගෙදර කවුද ඉන්නේ "
වහා හැරී මා දෙස බැලු පොඩි ජෝන් සීනා " අම්මේ " යැයි හඩතලාගෙන ගෙතුලට දිව ගියේය.
මද වේලාවකින් පොඩිත්තාගේ මව පැමිනි අතර මා රාජාකාරි කටයුත්ත වෙනුවෙන් අවශ්‍ය වූ ලිපිගොනු වල කටයුතු මා විසින් ඉටු කරගන්නා ලදී.
ඒ අතරේදී ද පොඩිත්තා නැවත සුපුරුදු රාජාකාරියට අත ගසනු දැක ගත හැකි විය.
" බබා සෑහෙන්න රෙස්ලින් බලනවා වගේ " මම සිනහවකින් යුතුව මවගෙන විමසුවෙමි
" ඔව් අනේ දවසම වැඩේ ඕක තමා . ඉස්සර CD ඉල්ලලා පොරේ බැරිම තැන peo tv අරන් දුන්නා ඕක බලපු වෙලේ ඉදන් අපිත් එක්කත් ඔහොම තමා "
මව දරුවාගේ වර්ණාව සිනාවෙම්න් පවසයි.
මගේ මතකය මීට අවුරුදු ගානකට කලින් සිදු වූ සිදූවීමකට දිව ගියේය. එවකට මම 4 හෝ 5 වසරේ සිටි අවදියයි . දිනක් අපේ තාත්තා හා අපේම පවුලේ නෑදැයකු අතර ගැටුමක් ඇති විය ඒ නිවස පිහිටියේද අප නිවසට ආසන්නවය. මමද ආතල් කරට ගෙන පියා පසු පස දිව ගොස් තාත්තාට හුරේ තැබුවෙමි. වහා හැරුනු තාත්තා කන පුරවා මා හට කනේ පහරක් එල්ල කලේ මා කිසිවිටක බලා පොරොත්තු නොවූ ලෙසිනි.
"ලොකු මිනිස්සු කතා කරන තැන් වල පොඩි උන්ට වැඩ නෑ පල ගෙදර "
එදායින් පසු කාලාන්තරයක් යන තුරු මගේ ලෝකයේ හතුරා උනේ අපේ තාත්තාය. යම් දෙයක් අහුලාගෙන විසදාගත හැකි කලකදී මම තාත්තා එදා මට කන පුරවා දුන් පහර ගැන සතුටු උනෙමි.
ඒ සිතුවිල්ලෙන් මම ඇහැරෙන වේලාව වන විටත් පොඩි සීනා ගේ අම්මා දරුවාගේ හුරතල් ගැන තොරතෝංචියක් නොමැතිව කියවමින් සිටියාය.
"මෙයා රෙස්ලින් විතරක් නෙවේ TV ඇඩ් ඒ විදියටම කරනවා අපිට හිනා වෙලා පන යනවා "
" ආ පුතා අර ඔයාගේ සින්දුව කියන්න මේ අංකල්ට ඇහෙන්න "
මවගෙන් පුතා වෙත කාරුනික ඉල්ලීමකි
පුටුව උඩ උන් පොඩිත්තා වහා ඉද්ද ගැසුවාක් මෙන් පුටුව උඩම සිටගෙන ගීයට සුදානම් විය. අතක් හිස මත තබා අනෙක් අත ඉනට තබා ගත් පොඩිත්තා මහා හඩින් තමාගේ ප්‍රියතම ගීතය ගයන්නට විය.
" කැස්සට කොස් ඇට උනට කුරුම්බා..
වැස්සට නොතෙමී කුඩය ගනිල්ලා...
රස්නෙට වෙනි වැල් බිව්වම .,
ඇගට හොදා.............. "
ඒ වදන් කිහිපය අවසානයේ මා නිරුත්තර වෙද්දී.. දරුවාගේ අම්මා මහා හඩින් සිනාසෙමින් ප්‍රිතිය පල කරනු දක්නට ලැබුනි. එහෙම සින්දුවක් මා ඇසුවේද ඒ වෙලාවේය.
අපි ඉස්කෝලෙ යන දවස් වල අපේ ගෙදරට මහා තඩි හද්ද පරන කලු පාට රේඩියෝවක් තිබුනි. උදේ පාන්දර වදෙන් පොරෙන් අපිව නැගිට්ටවා ගන්නා අතරතුරේ අපේ සීයා රේඩියෝවේ වයරය ප්ලග් එකට සම්බන්ධ කරයි. හැමදාමත් ඇසෙනා පිරිත් ,ප්‍රවුත්ති වලින් පසුව අපිට ඇසුනේ කැස්සට කොස් ඇට බදින හැටි ගැනවත් , රොස් පාන් පුච්චලා කන හැටි ගැනවත් නොවේය. අමරදේවයන් ලයාන්විතව ගයනා " මුනි සිරිපා වදිමින්නේ " නොඑසේ නම් අයිවෝ ගේ දැකුම්කලු හඩින් ලංකා ලංකා හෝ දකුන නැගෙන හිර වැනි දවස පුබුදන ගීතය, මූන කට හෝදාගෙන අපි පාරට බැස්සේ රට ගැන උපන් නැතිනම් දෙමව් පියන් ගැන උපන් පහන් හැගීමක් සිත තුල රදවාගෙනය. මුදලට ජීවිතය විකිනූ සමාජයක් තුල FM කඩ කාරයන් අද දවස පටන් ගන්නේ උදේ පාන්දර කැස්සට කොස් ඇට බැදගෙනය . අපි ඒ කොස් ඇට කෑ රිලවුන්ගේ පරම්පරාවක් බිහි කිරීමෙ මහගු කර්තව්‍යට එක සිතින් දායක වී සිටින්නෙමු. ඕනෑම ගීතයක් කීමෙ හෝ ඇසීමෙ නිදහස මිනිසෙකු සතු අයිතිවාසිකමකි. ජාතියක් ලෙස අපි කාලකන්නියන් යැයි අනාගතේ දවසක හන්වඩු ගසා ගන්නවාට වඩා මේ දකින ඇත්ත ගැන අපි කතා නොකරනවා නම් එහි වගකීම ඉතාම නුදුරු දිනක ඔබටද මටද සම සමව බෙදී යනු ඇත. අද රේඩියෝවකින් , TV චැනලයකින් ජාතික අභිමානය ගැන ගීතයක් ඇසෙන්නෙ දවසට දෙවරක් පමනි ඒ වැඩසටහන් ආරම්බයේදි හා අවසානයේ විකාශය වන ජාතික ගීය පමනි. පෙබරවාරි හතරවන දාට නිවසේ සිංහ කොඩියක් එසවීම පමනක් ජාතිකාභිමානය යැයි සිතන පරම්පාරවක බිහිවිම ඔබටද මටද බලපාන්නෙ කෙසේද කියා ඇස් කන් ඇතුව වසන්නෙකුට අමුතුවෙන් කියා දිය යුතුවද නැත.
පරම්පාරවක් බිහි වීමෙදී දියුනුවක් ඇති විය යුතුය. අපි ආඩම්බරයෙන් හැම විට හැම තැන පවසන්නේ අපි සිංහ පරපුරේ කියාය. නමුත් මතු බිහිවෙන ඒ පරම්පරාව වල් බුරු පරම්පරාවක් වන්නෙ නම්. ඒ පරම්පාරාවෙන් පසු බිහිවන අනාගතය ගැන අපිට කිසි දිනක සිහින දැකිය නොහැකි වනු ඇත. එනිසා ලෝකය දිව යන වේගයෙන් නොගියද රටක මුල මැද අග හදුනන පරම්පරාවක් බිහි කිරිම සදහා මව පියා මෙන්ම මාධ්‍ය හා සමාජයද එක සේ බැදී පැවතිය යුතු බව සිහිකල්පනාවෙන් යුතුව මතක තබා ගත යුතු සිතුවිල්ලකි. එසේ නොමැතිනම් මෙයින් මතු බිහි වෙන පරම්පරාව කොස් ඇට රිලා පරම්පරාවක් මිසක සිංහ පරම්පරාවක් නොවනු ඇත.
_____________________________________________________________________
