වැසුනු දොරකඩ බලා හිදිනෙමි
සොදුරු මතකය සිතින් විදගෙන
මැකුනු පත් ඉරු දැක හඩන්නෙමි
ලියු පදවැල් සිතින් සිහි කර
නැගී බැස යන හිරුට නොපෙනෙන
ජීවිතේ දහසක් කතන්දර
බැදෙන දෑගිලි වෙරළ අද්දර
සයුරු රළකට මැකෙන ඉක්මන
නිමක් නොපෙනෙන සිතුම් අතරෙක
වෙලි පැටලී බැදී සිහිනෙක
කාලයේ වැලි තලා මග හැර
ඔහේ බැස යමු ඉතින් මුහුදට
මිය ගිය ප්‍රේමය සිහි කර තැවෙන හදක්.
ReplyDeleteඅනික් කවිවලට වඩා ටිකක් වෙනස්, නේද? :-)
මේකේ අපිට නොපෙනෙන ගැඹුරු අදහසක් තියෙනවා නේද..:D
ReplyDeleteමේ පදපෙළ ඔබේ අනෙක් නිමාණවලට වඩා වෙනස් වුවද සොබාදහම සමඟ සිද්ධීන් පෙළ ගස්වා ඇති ආකාරය හරිම සුන්දරයි (මුහුදට ඇති සමීපකම නිසා එහෙම දැනෙනවදෝ). කීපවරක්ම කියවූ පදපෙල දුක්මුසු ගීතයක මතුකරනවා.
ReplyDelete..වෙරල අද්දර සිප්පි අහුලන
ReplyDeleteළදරුවන් අපි ජිවිතේ ..
ගලන කඳුලින් සැදුන ගංගා
සයුර ඉම සැඟවී යතේ ..