අපාය

සිරිදාස මලේ හදිස්සියෙ...      සිකුරාදා දවසක පාන්දර බලද්දි නින්දෙන්ම සිරිදාස පරලොව ගිහිල්ලා තිබුනා.... සිරිදාසත් ඒ බව දැනගත්තෙ තමුන්ගෙ මිනිය බදාගෙන ගෙදර උන්දලා අඬනවා දැක්ක වෙලේ. සිරිදාස ඒ වෙනකොට වහලේ යටලීයටකට වෙලා තමුන්ගෙ සරීරෙ දිහා බලාගෙන නයා නැතිවුන  අහිගුණ්ඨිකයා වගේ මොනා කරන්නද කියලා හිත හිත හිටියෙ. ජීවිතේ කවමදාවත් තිබ්බට පාවිච්චි නොකරපු සිරිදාසගේ මොලේ ඒ මේ අත හරව හරව කල්පනා කලත් වුනේ මොකක්ද කියලා සිරිදාසට තේරුම් ගන්ඩ බැරි උනා. තේරුන එකම දේ තමන් මැරිලා කියන එක සිරිදසට තේරුනත් ඒක ඇත්තක්ය කියලා හිතන්න සිරිදාස...

Read More

රතු කමිසය

වෙල් යාය පුරාවට වැටෙන එලිය මලානිකය..  ඈතින් ඇහෙන කුරුල්ලෙකුගේ කෑ ගෑමක් හැරෙන්නට වෙනත් හඬකින් කිලිටි නොවෙන  වෙල් යායේ ඈත කෙලවරක  යාන්තමින් රුවක් දිස් වේ. කඩ මංඩියට ගිය අප්පුහාමි  නියර උඩ කල්පනාවට වැටීගෙන ඇත. ඔහුගේ කල්පනාව ගොයම ගැනය කොතරම් කලත් සතුන්ගෙන ගොයමට වෙන වින වැඩි යැයි අප්පුහාමිට සිතේ.  තෙල් පෝර ගහන්නට උනත් හිත එකලාසයක් නැත. මුදලාලිට පියවන්නට ඇති මුදල සිහි වන විට අලුතෙන් තෙල් ගැසීමද කබලෙන් ලිපට වැටීමක් යැයි අප්පුහාමිට සිතේ. හීන් ඇඳිරිය වැටීගෙන එයි. කල්පනාවෙන් මිදුන අප්පුහාමි ගෙපැල දෙසට ඇදෙයි කඩුල්ල අද්දරට...

Read More

අපිත් බුදුන් වඳිනවා

තමා හිසට තමන්ගෙ අත නැති දවසුත් තියනවාලබා උපන් හැටි කියමින් දේව පැතුම් පතනවාමනුස්සකම රන් කහවනු ලගදි දෙකට නැවෙනවාපින් කරන්න දැන් දෙයියොත්  මාසෙ පඩිය බලනවා මහ පාරේ වීදි පුරා කඩවල පින් තියනවාඅත බර අය සදලුතලෙන් බැසවිත් පින් ගන්නවාතව්තිසාවෙ බැංකුවෙ අය ඒ පින් කඳ මනිනවාඅතේ සතේ නැති එකාට දෙයියෝ අහක බලනවා අපේ හිතෙත් උසම තැනක පසේ බුදුන් ඉන්නවාමල් පුදන්න තැනක් නැතත් හිතේ පැතුම් තියනවාකුසේ ගින්න මරා ගන්න දවස අපෙත් ගෙවෙනවාඅතේ සතේ නැතත් පුතේ අපිත් බුදුන් වඳින...

Read More