තනි හිත් සිත්තම

තරු වැල් පිපී ඈත අහසත් දීලී

මනරම් රෑගුම් පාන සිතුවිලි සිරී
එක්ටැම් ගෙයක් නොමැති පවුරින් බැදී

කුමරෙක් සොයන් එයිද කවදා මෙහි.

රැළි නගින මහ මුහුද නෑ තනිවෙලා
පෙම් කරන නෙක දෑත් ඇත පැටලිලා
වෙරලේ ඇදෙන පාද සලකුණු පවා
මැකිලා ගිහින් පුරුදු පාලුව තබා

වැහි වහින මහ අහස හිරු හංගලා

වියෑකි දුවයි කාලයත් ගතවෙලා
කවදාක හෝ කුමරු මෙහි ලංවෙලා
ගෙනයාවී එක්ටැම්ගෙයින් මුදවලා.



________________________________________________________________________________